اهمیت بازی کودکان قسمت1

  ا

اهمیت بازی کودکان

        قسمت اول

مقدمه

بازی، بخش مهم از زندگی کودکان را تشکیل می‌دهد. کودک، عاشق بازی است و شاید شدید‌ترین محرومیت برای او آن باشد که از بازی محرومش نمایند.

کودکان از طریق بازی سرگرم می‌شوند، یاد می‌گیرند، رشد می‌کنند، رفتار‌های جدید می‌آموزند و فرصت شناخت دنیای اطرافشان را کسب می‌کنند. بازی، همچنین مهم‌ترین راه برای بیان احساسات و عواطف کودکان است، همه جا برای کودکان صحنه‌ی بازی است و این جنبه در سنین اولیه دارای اهمیت بیشتری است. فعالیت و علاقه‌مندی کودک به بازی، نشانه‌ی سلامت اوست و اگر کودکی بازی نکند بیمار است و باید به درمان او اقدام کرد. کودکان به وسیله بازی‌کردن با اطرافیان خود ارتباط برقرار می‌کنند. بسیاری از بازی‌هایی که کودکان در طول رشد خود انجام می‌دهند، تاثیر زیادی بر تجارب بزرگسالی آن‌ها دارد. بازی خوب می‌تواند شخصیت کودک را بسازد و روح انسان دوستی، مشارکت و همکاری در او به وجود می‌آورد. از این‌رو والدین و مربیان می‌توانند وسایل و ابزارهای مختلفی در اختیار کودک قرار دهند که نه تنها کودکان با آن‌ها سرگرم شوند، بلکه مفاهیم و ارزش‌های زیادی از آن‌ها بیاموزند. به بیان دیگر، بازی و اسباب‌بازی می‌تواند رابطه‌ای بین کودک و فرهنگ جامعه‌اش برقرار کند و موجب آماده‌سازی جسمی، فکری و عاطفی او برای ورود به دنیای بزرگسالان باشد.

فصل 1

بازی از دیدگاه پیشوایان دینی

علاقه‌ی کودک به بازی امری فطری است و یکی از نیازهای جسمی و روحی او بازی و حرکت است. والدین و مربیان باید به این نکته توجه داشته و کودک را در جهت ارضای صحیح خواسته‌ی طبیعی‌اش راهنمایی و کمک نمایند. پیامبر گرامی اسلام (ص) فرموده است:

(( عرامه الصبی فی صغره زیاده فی عقله فی کبره))

شیطنت و لجاجت کودک به هنگام خردسالی نشانه زیادی عقل او در بزرگسالی است. از امام موسی بن‌جعفر(ع) روایت شده است که فرمود: شایسته است کودک به هنگام خردسالی، بازیگوش و شرور باشد تا در بزرگسالی، صبور و شکیبا گردد، سپس فرمود: شایسته نیست کودک جز این باشد.

اغلب اولیاء و مربیان، بازی کودک را نوعی اتلاف وقت به حساب می‌آورند و می‌خواهند که کودکان هر چه زودتر دست از بازی کشیده و به همه کارهای مهمتر بپردازند. اینان، کودکان را بزرگسالانی می‌پندارند که فقط از حیث جثه کوچکترند، و توجه ندارند که بازی یکی از عوامل مهم در سلامت و رشد جسمی و روانی و عاطفی کودکان و موجبی برای آموزش اصول و قواعد زندگی به آنها است.

پیامبر اکرم (ص) بر کودکانی عبور کرد که مشغول خاک‌بازیی بودند، بعضی از اصحاب آنان را از بازی نهی کردند، پیامبر (ص) فرمود: بگذارید بازی کنند، خاک چراگاه کودکان است.

همچنین در نهج الفصاحه از پیامبر اکرم (ص) حدیثی پیرامون شنا و تیراندازی نقل شده است که در تاکید به والدین می‌فرمایند:

((علموا ابنا ئکم السباحه و الرمایه))

به فرزندان خود شنا و تیراندازی بیاموزید.

بدین منظور شایسته است که اولیا و مربیان اندیشمند هرگز کودک را از بازی منع نکنند بلکه سعی کنند آن را جهت دهند. و از آن به نفع وصول به هدف تربیتی خود سود ببرند. پیشوایان عالیقدر اسلام نیز ضرورت این امر را خصوصا در هفت سال اول دوران کودکی توصیه نموده‌اند.

امام جعفر صادق می‌فرماید:

(( الغلام یلعب سبع سنین و یتعلم الکتاب سبع سنین و یتعلم الحلال و الحرام سبع سنین))

بچه هفت سال بازی می‌کند و هفت سال نوشتن می‌آموزد و تحصیل می‌کند و هفت سال حلال و حرام مذهبی را یاد می‌گیرد.